Konstelacja Delfina
GARŚĆ KOSZTOWNOŚCI w maleńkim królestwie Delfina
Konstelacja Delfina jest jednym z najmniejszych gwiazdozbiorów widocznym na nocnym nieboskłonie. Pośród osiemdziesięciu ośmiu (na obu półkulach niebieskich), Delfin zajmuje pod względem wielkości późne, 69-te miejsce. Z racji, że jest zlokalizowany w pobliżu konstelacji Łabędzia i Orła, w pobliżu letniej Drogi Mlecznej, najkorzystniej jest obserwować go latem, kiedy wznosi się wysoko nad horyzont. Cztery najjaśniejsze gwiazdy tworzą maleńki, zgrabny kształt zbliżony do rombu. Mimo niewielkiej powierzchni, konstelacja Delfina jest obfitym zbiorem prawdziwych skarbów. Przyjrzyjmy się bliżej niektórym z nich.
Alpha Delphini: druga najjaśniejsza gwiazda w konstelacji. Jej jasność wizualna to blisko 3,8m i ustępuje pod tym względem alfie Delfini (Rotanev). Sualocin– bo to jej zwyczajowa nazwa- jest gorącym, białobłękitnym podolbrzymem należącym do typu widmowego B9IV. Możemy więc spodziewać się, że gwieździe wyczerpały się już zapasy paliwa wodorowego i opuściła ciąg główny zmierzając ku klasie jasności IV, powoli osiągając fazę olbrzyma.
α Del posiada 6,4- magnitudowy komponent wtórny spektroskopowo rozdzielny. Szacuje się, że dystans pomiędzy składowymi wynosi 0,08’’. Ponadto gwiazda posiada pięć innych komponentów, ale istnieje przypuszczenie, że są to układy optyczne, niepowiązane grawitacyjnie z gwiazdą alpha Del Aa/ Ab. α Del jest intensywne niebieska. Wskaźnik barwy gwiazdy wynosi aż -0,06 (B-V).
Beta Delphini: znana pod zwyczajową nazwą Rotanev. Najjaśniejsza z gwiazd konstelacji (mimo oznaczenia jako beta). Jasność wizualna Rotanevu sięga wartości 3,6m. Opuścił on już ciąg główny, dołączając do podolbrzymów typu widmowego F5IV. Wykazuje dodatni, choć niewysoki wskaźnik barwy +0,44, a więc ma zabarwienie biało żółte.
Beta Delphini w rzeczywistości jest układem podwójnym, spektroskopowo rozdzielnym, złożonym z gwiazd 4,0 i 4,9-magnitudowych. Składowa wtórna jest gwiazdą ciągu głównego, typu widmowego F2V. Obie składowe orbitują wokół siebie z okresem orbitalnym bliskim 26,6 lat. Stopień separacji, który je dzieli jest zmienny i zależy od etapu cyklu orbitalnego, w jakim aktualnie gwiazdy się znajdują. Dystans ten oscyluje w graniach 0,2’’ do 0,65’’. Łączna jasność absolutna systemu Beta Del, blisko 36- krotnie przewyższa jasność Słońca.
