Ocean zajmował prawie 1/5 powierzchni Marsa

Starożytny ocean na Marsie zajmował większą część powierzchni planety niż Ocean Atlantycki na Ziemi i zawierał więcej wody niż Ocean Arktyczny – twierdzi grupa naukowców w artykule opublikowanym w czasopiśmie Science.

Około 4,3 miliarda lat temu, młody Mars miały tyle wody, aby pokryć całą powierzchnię płynną warstwą o głębokości prawie 140 metrów, ale najbardziej prawdopodobne jest, że woda nie była rozlana po całej powierzchni ale tworzyła ocean, który zajmował prawie połowę północnej półkuli Marsa, w niektórych regionach osiągając głębokość 1600 metrów.

Nowy szacunek jest oparty na obserwacjach dwóch odmiennych form wody w atmosferze Marsa. Pierwszą z nich jest najlepiej znana, zwykła woda – H2O. Druga to HDO czyli tzw (pół-)ciężka woda, w której jeden atom wodoru został zastąpiony przez deuter. Jako że HDO jest cięższa od zwykłej wody, lepiej broni się przed odparowanie. Tak więc, im większa utrata wody z planety, tym większy stosunek HDO do H2O w wodzie, która pozostaje. Naukowcy oszacowali ów stosunek zawartości przy użyciu obserwacji przeprowadzonyc za pomocą Very Large Telescope w Chile i W.M. Keck Observatory i Infrared Telescope Facility na Hawajach. Porównując stosunek HDO do H2O, naukowcy mogą zmierzyć, jak bardzo zawartość HDO wzrosła, a tym samym ustalić, ile wody „uciekło” w kosmos. To z kolei pozwala oszacować zawartość wody na Marsie we wczesnych okresach istnienia planety.

Nasze badania dają solidne podstawy do szacowania, jak wiele wody było w przeszłości na Marsie. Możemy to ocenić badając, jak wiele wody planeta utraciła na rzecz przestrzeni kosmicznej. Pozwala nam to lepiej zrozumieć historię Marsa – mówi Geronimo Villanueva z Goddard Space Flight Center.

Dr Villanueva i jego koledzy mierzyli poziomy H2O i HDO kilka razy w ciągu prawie 3 marsjańskich lat. Naukowcy byli zainteresowani głównie regionami pobliżu biegunów Czerwonej Planety, ponieważ polarne czapy lodowe są zdecydowanie największymi zbiornikami wody na planecie. Okazało się, że Mars utracił wodę o objętości 6,5 razy większej niż objętość czap podbiegunowych obecnie. Oznacza to, że objętość wczesnego oceanu Marsa musiała wynosić co najmniej 20 milionów kilometrów sześciennych.

Okazało się, że Mars utracił bardzo dużo wody, więc planeta była „mokra” przez dłuższy okres czasu niż wcześniej sądziliśmy dlatego możemy z większym optymizmem patrzeć na teorie o istnieniu życia na Marsie – dodaje współautor dr Michael Mumma z Goddard Space Flight Center.